τα φαναράκια των κρίνωννα σου φέγγουν τον ύπνο σου.Θέλω να σου φέρω ένα περιβολάκι ζωγραφισμένο με λουλουδόσκονη πάνω στο φτερό μιας πεταλούδαςγια να σεργιανάει το γαλανό όνειρό σου.Θέλω να σου φέρωένα σταυρουλάκι αυγινό φως δυο αχτίνες σταυρωτές απ' τους στίχους μου να σου ξορκίζουν το κακό να σου φωτάνεμη μου σκοντάψεις, κοριτσάκι,έτσι γυμνόποδο και τρυφερόστ' αγκάθι κ' ενός ίσκιου. Κοιμήσου. Να μεγαλώσεις γρήγορα.Έχεις να κάνεις πολύ δρόμο, κοριτσάκι,κ' έχεις δυο πεδιλάκια μόνο από ουρανό. Κοιμήσου. Το πρόσωπο της μητερούλας φέγγει πάνω απ' τους ρόδινους λοφίσκους του ύπνου σου εαρινό φεγγάρι ανάμεσα απ' τα στάχυα της έγνοιας της και τα τριαντάφυλλα των τραγουδιών μου. Κοιμήσου, κοριτσάκι.Είναι μακρύς ο δρόμος.Πρέπει να μεγαλώσεις.Είναι μακρύς μακρύς μακρύς ο δρόμος.
Για την καλύτερη εμπειρία περιήγησης, ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies.